Na een jaar leek mijn nierfunctie gestabiliseerd en zelfs iets opgekrabbeld naar 20%. Nog niet hoog, maar stabiel en dialyse voorlopig nog niet in zicht. De rust was enigszins weer teruggekeerd en het bericht dat ik niet zwanger ‘mocht’ worden wilde er niet in. Wij beiden konden niet geloven dat we samen oud zouden worden zonder kindjes. We besloten met mijn nefroloog te overleggen welke mogelijkheden er wellicht nog zouden zijn. Na de vraag gesteld te hebben werd ons eigenlijk pas duidelijk dat het moment waarop we de vraag gesteld hadden een jaar geleden niet het beste moment was. Op dat moment was namelijk niet helemaal duidelijk wat er precies aan de hand was en hoe lang het al speelde. Is mijn nierfunctie gedurende jaren achteruit gegaan en zal het dus heel langzaam verder zakken of is het binnen een aantal maanden zo achteruitgegaan en is de kans dat het dus in hele korte tijd verder achteruit gaat. Nu mijn nierfunctie een jaar lang stabiel was kregen we een stuk positiever antwoord. Ik zou mijn medicijnen gaan veranderen naar medicatie die wel mag tijdens een zwangerschap en als de nierfunctie ook bij de nieuwe medicatie stabiel zou blijven zouden we groen licht krijgen. En dat gebeurde!
Voordat ik ziek werd hadden wij al ervaren dat het zwanger worden niet al te vanzelfsprekend was. Omdat we net een nieuwe woning hadden gekocht waarin heel veel geklust moest worden besloten we eerst volop met het huis bezig te gaan en daarna, als ik nog niet zwanger zou zijn, wel een aan te kloppen bij het ziekenhuis. Maar zo ver is het niet gekomen, want nog voordat we in ons huis konden was ik zwanger! Een spannende zwangerschap met aardig wat klachten, maar dolgelukkig dat het mocht en een nierfunctie die stabiel bleef! Tot de 31 weken en toen werd het wat spannend. Op 10 april 2020 is met 32,4 weken ons zoontje Matz geboren en kort na de bevalling is hij overleden. Als de tijd daar is wil ik daar misschien ook nog wel eens over schrijven.
Na de bevalling ben ik in een ware rollercoaster terecht gekomen. Drie dagen na mijn ontslag uit het ziekenhuis mocht ik me daar weer melden omdat mijn bloeddruk veel te hoog was. Na bloedprikken en wat lichamelijk onderzoek, lang wachten door overleg met verschillende artsen mochten we rond middernacht met wat extra medicijnen weer naar huis. Mijn nierfunctie bleek helaas gedaald naar 13% en dus werd het traject rondom mijn lichamelijke gezondheid versneld weer in gang gezet.
Ik kan nog wel hele pagina’s vullen met wat er allemaal gebeurd is in de maanden die volgden, en misschien ga ik dat ook nog wel doen, maar voor nu spoel ik door naar de reden dat ik ben begonnen om mijn verhaal te gaan delen. Mijn nefroloog heeft begin oktober overleg gehad met een collega uit het UMCG en uit dat overleg kwam dat voor mij de beste optie zou zijn om het transplantatie traject in te gaan. Dit bericht moest even binnen komen. De afspraak met de arts in het UMCG zou gemaakt worden en dan gaan we meer horen.