Inmiddels begint alles een beetje te landen. De EMDR-therapie die ik krijg na het overlijden van mijn zoontje en de medicijnen waar ik mee gestart ben nadat ik depressief ben geworden beginnen hun effect te hebben. De psychiater, psycholoog en de mensen om mij heen merkten al eerder dat er ‘beweging’ in zat, ikzelf had daar iets meer tijd voor nodig. Maar doordat er iets meer rust in mijn hoofd komt, komt er ook iets meer ruimte voor dit grote en spannende traject waar ik in zit. Het transplantatietraject helpt me vooruit te kijken, een stip aan de horizon. Een stukje perspectief wat ik compleet kwijt was na het verlijden van Matz, en dat is heel fijn!
Maandag 9 november moest ik voor de eerste keer bloed laten prikken. Nu weet ik inmiddels dat ze in het ziekenhuis dol zijn op bloed, maar dat ik helemaal leeggetapt zou worden had ik niet helemaal verwacht. Gelukkig heb ik nooit zoveel moeite met bloedprikken, maar na 10 buisjes leek het de bloedprikker (hoe noem je dit eigenlijk?!) verstandig heel even te blijven zitten. Hier kon ik me wel in vinden.
Naast de controle op allerlei afwijkingen die in het bloed te zien kunnen zijn, gebruiken ze het bloed ook voor de HLA-typering. Dit is een weefseltypering, het zijn de kenmerken van lichaamscellen die het lichaam vertellen of ze bij het lichaam passen of niet. Hoe meer overeenkomsten met de weefseltypering van de donor, hoe kleiner de kans op afstoting.
Nu het eerste onderzoek gedaan is, mag het van mij wel helemaal los! Kom maar door met alle onderzoeken, ik vind het toch wel spannend of ik überhaupt transplantabel ben dus het kan me niet snel genoeg.
16 november heb ik samen met Jan een voorlichting gehad over niertransplantatie. We hadden natuurlijk al heel veel gelezen en de meeste informatie was voor ons bekent, maar toch erg prettig om alles nog een keer goed uitgelegd te krijgen. Eind november hebben we een afspraak bij de verpleegkundig specialist nierfalen en zij gaat ons meer vertellen over de onderzoeken die gaan plaatsvinden en wanneer die gaan gebeuren. Mijn geduld word dus nog eventjes op de proef gesteld!