En de spanning stijgt… Dinsdag 8 december heb ik de onderzoeken gehad en een week later heb ik een afspraak staan bij mijn nefroloog. Het is een reguliere afspraak waarbij mijn nierfunctie, plus andere bloedwaarden, bekeken worden. Maar daarnaast verwacht ik ook uitslag van de onderzoeken te krijgen. En hoewel ik graag positief wil denken, kan ik er niet aan ontkomen dat ook de minder goede scenario’s in mijn hoofd rondspoken. Er hangt zoveel van af… Mijn leven op dit moment voelt als een grote bende. Deels is dat te wijten aan de depressie, de rouw om het verlies van mijn zoontje en het gebrek aan dagbesteding, een doel. Maar het gebrek aan dagbesteding en het missen van een doel komt ook voor een groot deel voort uit de nierziekte.
Elke ochtend kijk ik op tegen de dag. Hoe ga ik de dag doorkomen, wat ga ik doen, wat lukt me om te doen, kan ik iets bedenken waar ik plezier aan beleef, wat me een klein beetje energie geeft in plaats van alleen maar energie opslurpt. En ’s avonds ben ik blij dat de dag weer voorbij is en ik mijn bed in kan. Gelukkig met tegenwoordig stuk betere nachten dan een paar maanden geleden!
Tegelijk met de onderzoeken heb ik ook weer bloed laten prikken en urine ingeleverd. Hieruit wordt gehaald wat de nierfunctie op dat moment is en wordt gekeken naar andere bloedwaardes die van belang zijn. Zoals altijd kijk ik de volgende avond even in het portaal van Mijn Martini om de bloeduitslagen te bekijken. En helaas zag ik dat mijn nierfunctie gezakt is van 12% naar 10%. Ook de creatinine en ureum in het bloed waren beide gestegen (dit zijn afbraakproducten van spieren en eiwitten die door de nieren uitgescheiden worden) en de eiwitten in de urine toegenomen. Ik ben uiteraard geen arts, maar ik kan inmiddels bedenken dat het beter zou zijn als die waardes stabiel gebleven waren.
Behoorlijk gespannen kwam ik dan ook bij de arts in de spreekkamer. Mijn arts is niet de man van de meeste woorden, maar hij wist me vrij snel gerust te stellen dat hij zich nog niet zo druk maakt. Natuurlijk is er een lichte achteruitgang te zien, maar gezien de tijd waarin dat is gebeurt hebben we volgens hem nog voldoende tijd tot de transplantatie. En ik vertrouw er maar op dat hij met al zijn ervaring inmiddels wel weet hoe de achteruitgang van de nierfunctie in de regel gaat bij nierpatiënten.
Toen door naar de uitslag van de onderzoeken. Ik keek nerveus toe terwijl hij de uitslagen van de echo erbij pakte en punt voor punt benoemde dat het er goed uit zag. Hij gaf alleen aan dat er een lichte afwijking bij de bloedvaten te zien is en dat het UMCG daarvoor misschien nog wel een ct-scan wil laten maken.
Door naar de longfoto, deze zag er goed uit. En als laatst het hartfilmpje, waar ik toch wel een beetje nerveus voor was door de opmerking dat ze even met de arts moest overleggen of ik weg mocht. Maar hier wist de arts ook snel te vertellen dat die er goed uitzag. Goed nieuws, tot nu toe nog geen belemmeringen om te transplanteren!
Ondertussen gebeuren er natuurlijk ook allerlei dingen rondom de potentiële donoren in het UMCG. Hier wil ik jullie de volgende keer in meenemen.