Het was weer even stil hier, maar ik ben er nog hoor! Ik blijf het lastig vinden om te delen als ik me eigenlijk slecht voel, terwijl ik zo graag eindelijk zou delen dat het goed gaat. Maar ondanks dat ik me slecht voel, is het toch anders en voel ik ergens ook weer een beetje optimisme. Af en toe mag ik er even van genieten, genieten van het vertrouwen dat het goed gaat komen!

Kerst staat voor de deur en ik zie er behoorlijk tegenop. En eigenlijk sinds de lockdown is ingegaan nog een beetje meer. Eerste kerstdag een borrel bij mijn ouders, en dat gaat het zijn deze kerst. Dus weinig afleiding en gezelligheid, alleen die van onszelf… Arme Jan1 De tweede kerst zonder ons prachtige zoontje bij ons en die pijn en het gemis zijn deze dagen toch groter, zichtbaarder. De tweede kerst, ruim anderhalf jaar geleden werd ik mama en nog steeds kan ik soms naar de foto’s van mijn kleine ventje kijken en me afvragen of het allemaal wel echt is. Hoe? Waarom? En tegelijk kan ik moeiteloos teruggaan naar de momenten dat Matz heel dicht tegen me aan lag, zo mooi en zo perfect! De gevoelens van intens verdriet, pijn, gemis gaan vloeiend over in de gevoelens van liefde, warmte, trots…. En dat heen en weer, het is er allebei dus ga ik het er allebei laten zijn.

We hebben dit jaar, in tegenstelling tot vorig jaar, wel wat aan kerstversiering gedaan, niet omdat ik daar nou zo’n zin in had, maar omdat ik vond dat we dat moesten doen. Hoe ik me voel is wat het is, maar we kunnen de omstandigheden zo optimaal mogelijk maken. En dus hangen er inmiddels al een paar weken grote verlichte kerstballen in huis en hebben we de plafondbalk omgetoverd tot onze horizontale kerstbalk, veilig hoog voor onze katten en toch gezellig!

Of het alleen de kerst is waarom ik me zo slecht voel, helaas niet. Dat was fijn geweest, want dan wist ik dat ik me daarna snel weer wat beter zou voelen. Na mijn niertransplantatie heeft het een tijdje geduurd, maar toen ik lichamelijk weer redelijk hersteld was ben ik begonnen met therapie. Ik vind het altijd een beetje zwaar klinken als ik zeg dat ik therapie krijg, maar dat is wat het is. Elke maandag heb een afspraak met mijn psychiater en op de donderdag heb ik EMDR therapie* bij mijn psycholoog.

De depressie die ik ontwikkelde na het overlijden van Matz staat niet 1 op 1 met de traumatische gebeurtenis van het overlijden. Zoals mijn psychiater een tijd terug heel mooi zei; “Het overlijden van Matz was de emmer die de emmer deed overlopen”. Met andere woorden, de emmer zat al heel vol en had nog maar een drup nodig. Toen daar vervolgens nog een volle emmer bij in gestort werd was er geen houden meer aan. De therapie die ik nu volg is dan ook niet alleen gericht op het overlijden van Matz, maar ook op andere gebeurtenissen die nog in die emmer zaten. Sommige heel duidelijk aan het oppervlak, en anderen zo ver mogelijk weggestopt. Wat ik niet zie is er niet…. Toch?

Helaas… Toen we in oktober met EMDR zouden starten hebben we eerst samen het thema besproken waar we mee aan de slag gaan, namelijk mijn gevoel niet goed genoeg te zijn, er niet toe te doen. Vervolgens zijn we nagegaan welke gebeurtenissen er zijn geweest die voor mij deze overtuiging bewijzen. En op die gebeurtenissen zijn we EMDR gaan toepassen. Toen ik tijdens de EMDR vastliep op een bepaald gevoel moest ik teruggaan naar momenten waar ik dat gevoel van herken. En daar begon het, beelden van gebeurtenissen waarvan ik dacht dat ik ze heel ver achter slot en grendel had opgeborgen. Wegdrukken en door… Helaas bleek dat niet te werken en kreeg ik er meer last van, ging ik me steeds slechter voelen, zat mijn lijf hele dagen vol met spanning en ging het slapen met de dag slechter.

Met de billen bloot, binnenste buiten gekeerd en alles ligt op tafel. Een heel klein beetje opluchting, maar verder is het vooral de spanning en het slecht voelen die overheersen. De hele dag… Elke dag… En hoe gek het misschien ook klinkt, daar voel ik ook dat stukje vertrouwen. Ik heb heel veel vertrouwen in mijn behandelaren en ik heb vertrouwen dat ik met hun hulp dit kan gaan verwerken en daarmee weer lucht en ontspanning ga krijgen. En als dat lukt, ga ik me sowieso weer beter voelen!

Een mooie gedachte om mee af te sluiten leek mij! Voor iedereen die dit leest, ik wens jullie hele fijne en mooie kerstdagen en hoop dat jullie er van kunnen genieten!

*EMDR – EMDR staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing. Tijdens EMDR therapie haal je een pijnlijke herinnering op. Op het moment dat je de herinnering levendig voor je ziet, heb je hem in jouw werkgeheugen geplaatst. Terwijl je de gebeurtenis voor je blijft zien, vraagt de therapeut je met je ogen zijn of haar vingers of een lichtje te volgen. Andere methodes zijn het volgen van piepjes met een koptelefoon of buzzers die afwisselend in je linker- en rechterhand trillen. Ze doen allemaal hetzelfde: ze zorgen voor afleiding van je werkgeheugen. Het werkgeheugen raakt vol en de nare herinnering verliest langzaam zijn emotionele lading (bron: slachtofferwijzer.nl).