Ik wist dat ik het spannend vond, het uitstrijkje laten maken, maar de uitslag vond ik toch spannender dan gedacht. Toen ik de brief van het bevolkingsonderzoek uit de brievenbus haalde brak het zweet me aan alle kanten uit. Normaal zou ik zeggen dat ik een behoorlijk positief en optimistisch persoon ben, maar de depressie waar ik op dit moment last van hebt zorgt toch voor iets minder positieve en optimistische gedachten. Zoals mijn huisarts zei; “de duivel schijt altijd op één hoop”, was ik nu toch bang dat die ‘duivel’ nog niet helemaal klaar was… Of die voor nu even klaar met mij is weet ik natuurlijk niet, maar dit bericht was in ieder geval goed nieuws! Geen HPV gevonden, dus ik ben voor een paar jaar goed gekeurd!
En dat was mijn laatste onderzoek voordat het hele rapport naar het UMCG gaat. Omdat ik sinds september 2020 met een ernstige depressie bij de psychiater in het Martiniziekenhuis loop en ben gestart met antidepressiva en slaapmedicatie, moest zij ook haar advies geven. Naast het hele lichamelijke deel is een niertransplantatie ook mentaal een pittig traject. Ik zou mezelf op dit moment niet als de meest stabiele persoon omschrijven, maar ik ben er van overtuigd dat de transplantatie mij zoveel gaat brengen! Zowel lichamelijk als mentaal! En ik ben blij dat de psychiater dat ook zo ziet en geen belemmeringen ziet.
Maandag 4 januari mocht ik weer bloedprikken in het ziekenhuis. Het UMCG wil 4 keer in het jaar bloed van mij hebben om mijn HLA-typering te onderzoeken. Door ziektes, infecties en dergelijke die je doormaakt kan je lichaam antistoffen aanmaken. En dat is weer belangrijk om goed in beeld te hebben voor de transplantatie! Ik blijf het alleen wel een vreemde gewaarwording vinden dat ik die buisjes bloed vervolgens gewoon in de brievenbus doe… Maar het schijnt normaal te zijn dus het zal vast goedgekomen zijn.
Afgelopen dinsdag had ik mijn tweede voorlichting over dialyse. De vorige voorlichting ging over peritoneale dialyse (buikspoeling) en deze voorlichting ging over hemodialyse. Hemo betekent bloed, dus het dialyseren via het bloed. En hoewel we er nog steeds voor gaan dat ik de dialyse over kan slaan en mijn arts er vertrouwen in heeft dat mijn nier het nog even vol gaat houden, zo’n verhaal horen is behoorlijk confronterend. Nu ik er meer over hoor begin ik ook beter te begrijpen waarom er gezegd wordt dat dialyseren overleven is in plaats van leven.
