In december heb ik voor de laatste keer een controle van mijn nierfunctie gehad. Deze was toen van 12% naar 10% gezakt. Voor mij was dat best even schrikken. Ik zie mijn nierfunctie 2% naar beneden gaan en dat terwijl ik niet zo heel veel ruimte meer heb. Mijn nefroloog daarentegen was er een stuk minder van onder de indruk. Hij bekijkt het niet als een achteruitgang in twee maanden tijd, maar in de acht maandag van de bevalling tot aan december. En daar moet ik hem dan maar op vertrouwen, hij heeft immers de kennis en ervaring.
Gelukkig weet hij mij redelijk goed in te schatten dus aan het eind van de vorige afspraak stelde hij de vraag wanneer ik graag de volgende afspraak zou willen. Ik gaf aan dat ik niet perse een afspraak hoefde, maar het wel fijn zou zijn als ik ergens in januari nog een keer weer bloed mag prikken. Vooral voor mijn eigen geruststelling. Gelukkig was dit geen probleem!
Afgelopen dinsdag ben ik weer wezen bloedprikken. Aankomende dinsdag heb ik een telefonische afspraak met de arts, maar omdat de bloeduitslagen altijd al snel op Mijn Martini staan ga ik thuis al kijken wat de uitslag is… gewoon omdat ik veels te nieuwsgierig ben! En toen de uitslagen steeds positief en stabiel waren was dat alleen maar heel fijn. De eerste keer dat de uitslag niet zo positief leek was het even schrikken. Ik ben natuurlijk geen arts en hoewel ik me behoorlijk verdiept heb in alle bloedwaardes, heb ik niet de kennis van de wisselwerkingen dus bepaalde bloedwaarden.
Mijn eerste reactie was dat het dus niet slim was om thuis de uitslagen al te bekijken, want als het negatief is moet je nog een week wachten tot je de arts kan spreken. Maar toen het even wat kon zakken merkte ik dat het ook in het geval van een ‘negatieve’ uitslag fijn is om al eerder te weten. Op die manier kan het nieuws even zakken, kan er ruimte in mijn hoofd komen voor vragen en kan ik dus een stuk beter voorbereid naar de arts gaan. Dus de bloeduitslagen thuis bekijken blijf ik gewoon doen zolang dat een mogelijkheid is.
Deze keer was ik best bang om de uitslagen te gaan bekijken. Waar ik voor mijn zwangerschap wel redelijk kon aanvoelen hoe het lichamelijk met me ging, heb ik daar nu werkelijk geen idee meer van. Ik ben al ontzettend moe als ik ’s ochtends wakker word, als ik even ga douchen ga ik daarna een uur liggen en tijdens het rondje lopen met de hond heb ik al last van verzuurde spieren. Maarjah, misschien ook niet gek. Wat komt waarvan? Ik weet dat de depressie ook maakt dat ik weinig energie heb, en met de hoeveelheid spanning die ik in mijn lijf voel is het misschien ook niet zo heel gek dat ik pijn in mijn spieren heb. Overal is wat achter te zoeken, maar ik weet dat dat me niet gaat helpen.
En daarom vind ik het fijn dat er even bloed geprikt is en ik kon zien dat de nierfunctie gelukkig stabiel gebleven is, op 11%! Dus zelfs een procentje beter! Als weet ik dat de arts daar niet zo naar kijkt… De andere bloedwaarden zijn niet helemaal zoals zou moeten, maar daar ga ik nu nog maar niks over denken. Dat is toch altijd weer anders dan ik van tevoren allemaal kan bedenken dus dat ga ik dinsdag horen. Ik verwacht in ieder geval dat er dinsdag nog niet verder gesproken gaat worden over dialyse en dat geeft me wel weer een beetje rust!
4 reacties op “-16- Een tussentijdse check”
Gunstig bericht Suzanna en …… hoe spannend ook: de transplantatie is in zicht toch. Wat een traject ga je door. Petje af voor jou. Knuffels (op papier) voor jou en Jan.
Dankjewel! Zeker gunstig, hopelijk gaat hij het volhouden tot aan de transplantatie 😊
Hallo Suzanna,
Ik ben blij dat ik nu weet dat je een blog schrijft.
Op deze manier leer ik je ook een beetje kennen.
Ben nu elke keer weer nieuwsgierig of er weer wat opstaat.
Sytske houdt ons ook wel op de hoogte maar dit is anders.
Zoals je vast wel weet is Johannes al jaren depressief.
Elke morgen moet hij eerst weer op gang komen, in de loop van de dag wordt het beter.
Bij jou speelt de nier dan ook nog mee.
Ik heb van Sytske begrepen dat je vader de onderzoeken ook heeft gehad.
Als dat allemaal positief is komt dan de transplantatie ook dichterbij?
Ik hoop het voor jou en Jan, dat jullie toch weer maar wat kunnen uitkijken zodat het zonnetje ook weer wat gaat schijnen in jullie leven.
Veel liefs van tante Yne en de groetjes aan Jan
Hallo Ine,
Wat leuk dat je meeleest. Een klein inkijkje in alles wat er nu allemaal gebeurd! Ik heb voor mezelf bedacht elke donderdag een nieuwe blog te posten, maar als het een keer niet lukt wil ik daar ook niet teveel van balen!
Ik wist niet dat Johannes al jaren depressief is. Ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk dat moet zijn, ik vind het in deze korte tijd al zo moeilijk om vooruit te kijken… maar wel fijn dat het in de loop van de dag weer iets beter wordt!
Mijn vader is helaas afgekeurd als donor dus ze gaan opnieuw weer onderzoeken doen. En mijn eigen onderzoeken moeten nog verder plaatsvinden! En de depressie moet uiteraard iets stabieler zijn dus daar doen we hard ons best voor 😊
Maar leuk iets van je te horen! En als je vragen hebt dan mag je ze altijd stellen!
Groetjes terug van Jan!
Liefs van ons!